“Hiçbir heyecan olasılıklara karşı duyulan kadar büyük değildir; çünkü yalnızca hayaller noksansız ve kusursuzdur.”

Bazı anları sizce büyülü yapan nedir? Bir daha asla yaşanmayacak olması mı, yoksa o anın içinde saklı olan duyguların, zamanla silinmez bir iz bırakacak olması mı?
Baştan sona hatırlamanın kitabı olan Kairos, tam da bu soruların ekseninde kurulmuş bir hikaye. Kairos kitabı ile “Uluslararası Booker 2024” ödülünü kazanan Erpenbeck, zamanın, fırsatların ve ilişkilerin geçici doğasına dikkat çekerken, aynı zamanda bu geçici anların nasıl kalıcı duygusal izler bıraktığını da ortaya seriyor.
Çevirmeni Regaip Minareci’ye de Talat Sait Halman Çeviri Ödülünü kazandıran Kairos, bir aşkın derinliklerinden yükselen bir toplumsal dönüşümün edebi izlerini sürerken, hem bireysel hem de kolektif bir tarihsel hafızayı derinlemesine yansıtıyor. Berlin Duvarı’nın yıkılmasına yakın dönemde, Doğu Almanya’nın sarsılan temelleri üzerine kurulan bu roman, iki paralel hikayenin arasında, her anı unutulmaz kılacak bir dokunuşla ilerliyor. Kitap, Kairoskavramını hem mitolojik hem de toplumsal bir bağlamda ele alarak, zamanı ve fırsatları kaçırmama arzusunun insan ruhunun karmaşık derinliklerine nasıl işlediğini sorguluyor.
Başlangıçta, yalnızca bir aşk hikayesi gibi görünen Kairos, zamanla birbirine tutunan, kesişen ve derinleşen hayatların bir iz düşümüne dönüşüyor. Genç, hayata yeni adım atmış Katharina’nın, kendisinden otuz dört yaş büyük, evli ve çocuklu Hans ile olan ilişkisi, bir tutkunun kıvılcımlarından doğarken, kısa süre içinde duygusal bir labirente dönüşüyor. Hans’ın entelektüel donanımı ve tecrübesinin Katharina üzerinde yarattığı büyü, zamanla manipülasyonun ve içsel hapsin izlerini taşımaya başlıyor. Katharina, başlangıçta hayranlıkla bağlandığı Hans’ın, her hareketinin bir stratejiye dönüştüğünü, her adımının onu bir çıkmaza sürüklediğini fark ettikçe, ilişkiden kopamayan bir kadının acısını içselleştiriyor. Toksik bir ilişkinin röntgenini çeken Erpenbeck, bu sarsıcı ilişkiyi, tarihsel ve toplumsal bağlamla iç içe, derinlemesine işlerken, bireyin kimlik arayışını, toplumsal bağların inşa edilme biçimini sorguluyor.

Romanın zengin dokusu, kişisel bir anlatının çok ötesine geçiyor ve Doğu Almanya’nın içsel çelişkilerini, o dönemin bireyler üzerindeki etkilerini derinlemesine irdeleyen bir yapıya bürünüyor. Katharina ile Hans’ın arasındaki bu çalkantılı ilişki, Doğu Berlin’in gergin atmosferinin mikrokozmosunu oluşturuyor; bir yanda kişisel hayal kırıklıkları, diğer yanda toplumsal bir dönüşümün sancıları… Bu ilişki, bireysel manipülasyonun ve politik propagandanın etkilerini gözler önüne sererken, Almanya’nın tarihine, kültürel belleğine ve bu büyük dönüşümün bireyler üzerindeki yıkıcı etkilerine dair derin bir anlatı oluşturuyor.
Erpenbeck, Kairos’ta, Doğu Almanya’nın kültürel ve entelektüel yapısını da vurguluyor, sık sık Alman edebiyatının klasik eserlerine ve müziğe yapılan göndermelerle, karakterlerin içsel yolculuklarını daha geniş bir kültürel çerçevede sunuyor. Bu sanatsal referanslar, yalnızca karakterlerin dünyalarını anlamamıza yardımcı olmakla kalmıyor, aynı zamanda dönemin entelektüel ve kültürel iklimini derinlemesine keşfetmemizi sağlıyor. Müzik, edebiyat ve sanat, hem teselli hem de kaçış aracı olarak karşımıza çıkarken, bu unsurların baskıcı bir rejim altında bile varlığını sürdürmesi, kültürel bir direncin sembolü haline geliyor.
Erpenbeck’in geçmişteki bir opera yönetmeni olarak sahip olduğu müzikal ritmi, bu romanın yapısına da yansıyor; her cümle, her bir anlatım, bir melodi gibi işliyor, bir ritim gibi atıyor. Kairos, sadece bir aşkı anlatmıyor; aynı zamanda bir zamanın, bir dönemin, bir halkın ve bireylerin dönüşümünü inceliyor. Yazar, dönemin karmaşıklığını ve zenginliğini, karakterlerin kişisel dönüşümleriyle iç içe geçerek sunuyor. Bu dönüşümler, her bireyin dünyaya nasıl bir gözle baktığını, nasıl değiştiğini ve dönemin sunduğu kültürel ve toplumsal atmosferi nasıl şekillendirdiğini derinlemesine bir biçimde ortaya koyuyor.
Sonuçta, Kairos yalnızca bir roman değil, bir çağın içsel çalkantılarının, bireysel bir yolculuğun ve toplumsal bir evrimin müziği… Jenny Erpenbeck, edebi bir ustalıkla, bireysel hüzünleri, toplumsal yıkımları ve tarihsel dönüşümleri harmanlıyor, bizi bir zamanın ve bir dönemin içsel derinliklerine doğru çağırıyor.
Keyifli okumalar.

Basel Üniversitesi’nde büyük bir tartışma yaşanıyor: Bir aktivist grup, cinsel tacizle suçlanan iki profesörün isimlerini ve fotoğraflarını yayınladı.

En Önemli Noktalar:

• Basel Üniversitesi’nden iki profesör, cinsel tacizle suçlanıyor.
• Bir aktivist grup, suçlanan profesörlerin isimlerini ve fotoğraflarını açıkladı.
• Üniversite, bu afişleri kaldırarak olası yasal adımlar atmayı değerlendiriyor.

Basel Üniversitesi’nde, cinsel tacizle suçlanan iki profesörün ismi ve yüzleri, bir aktivist grup tarafından afişlere konuldu. Bu suçlamalar, 2018 yılına kadar uzanan uzun bir geçmişe sahip. O dönemde, bir doktora öğrencisi profesörüne karşı şikayette bulunmuştu. 2019 yılında, bu dava Tamedia gazetelerinde geniş bir şekilde haberleştirildi. Aynı yıl, başka bir öğrenci de başka bir profesörü cinsel tacizle suçlamıştı.

Öğrenciler Arasında Tepki
Her iki profesörün hala üniversitede ders vermeye devam etmesi, öğrenciler arasında büyük bir huzursuzluğa neden oldu.

Devrimci Antipatrarkal İttifak Basel (RAB) isimli aktivist grup, profesörlerin yüzlerini ve isimlerini içeren afişleri gece vakti asmıştı. bz Basel’in haberine göre, bu aksiyon, suçlanan profesörlerin yönettiği seminerlerin boykot edilmesine yol açtı.

RAB’in Instagram kanalında yer alan bir videoda, maskeli grup üyeleri, afişleri asarken üniversiteyi, suçlanan profesörlere ders vermeye devam ederek “fail koruması” yapmakla suçluyor.

Üniversitenin Tepkisi ve Hukuki Adımlar
Basel Üniversitesi, Perşembe sabahı afişleri fark edip hemen kaldırmıştı. Şu an, mülkiyete zarar verme nedeniyle olası hukuki adımların araştırıldığı bildiriliyor.

Profesörlere yönelik suçlamalar, büyük bir öfke dalgasına yol açtı. Öğrenciler, cinsel tacizle ilgili daha fazla şeffaflık ve sorumluluk talep ediyor ve üniversitenin bu tür durumlarda daha net adımlar atmasını bekliyor.

SP Eş Başkanı Cédric Wermuth, İsviçre’nin altyapı açısından artan nüfusa hazır olduğunu ifade etti. Tamedia gazetelerine verdiği röportajda Wermuth, “12 milyon insan mı? Bu benim bir arzum değil, ancak bu mümkün,” dedi. Bununla birlikte, ne 10, ne 12, ne de 16 milyon nüfusun bir hedef olmadığını, önceliğinin mevcut İsviçre halkının refahı olduğunu vurguladı.

Wermuth, göçün ülkeye getirdiği ekonomik faydalara dikkat çekerken, İsviçre’nin vatandaşlık partilerinin önerdiği gibi bir “Alplerin Singapur’u” olmaması gerektiğini söyledi. Bu modelin düşük vergiler ve şirketler için neredeyse hiç sosyal, çevresel veya eşitlik politikası kuralı içermediğini ifade etti.

AB İLE ANLAŞMA PAKETİNE DESTEK ŞARTLI

Wermuth, İsviçre’nin Avrupa Birliği ile yaptığı müzakerelere ilişkin de önemli açıklamalarda bulundu. AB ile anlaşma paketine yalnızca hizmet sektörünün ve maaşların yeterince korunması durumunda destek vereceğini belirtti. Ancak bazı siyasi aktörlerin bu paketin başarısız olması için çaba sarf ettiğini de ekledi. Wermuth, “Avrupa fikrini savunmak zorundayız,” diyerek özellikle güvenlik politikalarındaki güncel zorluklara dikkat çekti.

İSVİÇRE-AB MÜZAKERELERİNDE İLERLEME KAYDEDİLDİ

İsviçre ile Avrupa Birliği arasında süren müzakerelerde önemli aşamalar kaydedildi. İsviçre Dışişleri Bakanı Ignazio Cassis ve Avrupa Komisyonu Başkan Yardımcısı Maros Sefcovic, Çarşamba akşamı Bern yakınlarındaki Lohn konutunda gerçekleştirdikleri çalışma toplantısında, yıl sonuna kadar anlaşmanın büyük ölçüde tamamlanmasının hedeflendiğini açıkladı.

Mart ayından bu yana yürütülen müzakerelerde toplamda 170’ten fazla toplantı yapıldığı bildirildi. Bu yoğun çaba, İsviçre ile AB’nin ikili ilişkilerini güçlendirme ve geleceğe taşıma konusundaki kararlılığını ortaya koyuyor.