Sosyal Medya

İsviçre

Yeniş ( Jenisch) Örgütleri, İsviçre’nin Kültürel Soykırımı Tanımasını Talep Ediyor

yazar

Yayınlayan

on

İsviçre’deki Yeniş örgütleri, ülkenin geçmişte işlediği kültürel soykırımı resmen tanımasını talep ediyor. 52 yıl öncesine kadar, devlet yetkilileri ve «Kinder der Landstrasse» adlı İsviçre Çocuk Yardım Kurumu, yüzlerce Yeniş çocuğunu ailelerinden zorla ayırdı. Bu olayın etkileri günümüzde de devam ediyor.

İsviçre’de bir köy yolunda 1950’ler civarında çekilen Yeniş çocukları.

1926 ile 1972 yılları arasında, İsviçre’de yaklaşık 2000 çocuk, ebeveynleri Yeniş ve Sinti olduğu için ailelerinden alındı. O dönemde bu gruplara aşağılayıcı bir şekilde “çingene” deniyordu. Devlet ve yardım kuruluşları, bu çocukları zorla ailelerinden kopararak kurumlara ve başka ailelerin yanına yerleştirdi. Bu, İsviçre tarihinin en karanlık sayfalarından biri olarak kabul ediliyor.

Bu dönemde en fazla zararı, Pro Juventute Vakfı’nın «Kinder der Landstrasse» projesi verdi. Devlet yetkilileri ve federal hükümetin mali desteğiyle, 600’den fazla zorla asimilasyon gerçekleştirildi. Yeniş örgütü, İçişleri Bakanı Elisabeth Baume-Schneider’e yazdıkları açık mektupta, İsviçre’nin «Kinder der Landstrasse» operasyonunu resmen kültürel soykırım olarak tanımasını talep ediyor.

Radgenossenschaft der Landstrasse Başkanı Daniel Huber, watson sitesine yaptığı açıklamada, “Bu taleple amaçladığımız, İsviçre’nin bize yaşattığı acının tanınması ve bunun için bir tazminat ve telafi sağlanmasıdır” dedi. Huber, İsviçre Yeniş ve Sinti örgütlerinin çatı kuruluşu olan Radgenossenschaft der Landstrasse’nin de bu açık mektubu imzaladığını belirtti ve ekledi:

“Bu acıyı kelimelerle ifade etmek imkansız.”

1958’de Zürih’te çekilmiş Yenişlerin kamp yeri.

Zorla kısırlaştırma ve çocuk kaçırma

Landstrasse adlı Çocuk Yardım Kuruluşu – Hilfswerk der Kinder der Landstrasse, 46 yıl boyunca “çocuk refahı” adı altında Yeniş çocuklarını ebeveynlerinin iradesi dışında evlere, çiftçi ailelere, Yeniş olmayan üst ve orta sınıfa ait evlat edinen ailelere ve hatta psikiyatri hastanelerine yerleştirdi. Bu yerlerde çocuklar sıklıkla psikolojik, fiziksel ve cinsel şiddete maruz kaldı.

Çocukların ebeveynleri, kardeşleri ve diğer akrabalarıyla temasları yasaklandı. Yeniş dilini konuşmalarına izin verilmiyordu. Götürülen çocuklara sıklıkla Yeniş olmayan yeni isimler veriliyordu. Bu durum ebeveynlerin çocuklarını bulmasını daha da zorlaştırdı, Yardım Kuruluşu Hilfswerk’in sürekli yerlerini değiştirmeler gibi.

İsviçreli tarihçi Thomas Huonker, “Kinder der Landstrasse”nin incelenmesinde önemli bir rol oynadı. 2012’de yayımlanan bir makalesinde şu ifadeleri kullandı:

“Bu sürekli yer değiştirme her seferinde yeniden travmatik bir deneyimdi. Birçok çocuk bu rejim altında kırıldı ve kalıcı hasarlarla baş etmek zorunda kaldı. Maalesef, bazıları intihar etti.”

Ursula Waser, “Kinder der Landstrasse” adlı yardım kuruluşu tarafından kendi ailesinden koparılan yaklaşık 600 mağdurdan biri.
Foto: Mario Delfino İşte haberi

Zorla Asimilasyon ve Yeniş Soykırımı: Geçmişin Kötü Mirası ve Sonuçları

Bu proje asıl olarak çocukları “vagantlık” olarak adlandırılan yaşam tarzlarından kurtarmayı veya Huonker’ın ifadesiyle, “jeniş azınlığın ortadan kaldırılması” amacını taşıyordu. Bu proje, 20. yüzyılın başlarında Avrupa genelinde ortaya çıkan ırkçı hijyen teorilerinde meşruiyet buldu ve hatta Nazi rejimi tarafından Holokost’un bilimsel bir meşruiyeti olarak kullanıldı. “Kinder der Landstrasse” projesinin sorumluları, bu nedenle Jenişlerin doğum oranını düşürmeye yönelik olarak evlilikleri yasakladı ve zorunlu kısırlaştırmalar emretti.

1973 yılında, “Beobachter” dergisi İsviçre Çocuk Yardım Kurumu “Hilfswerk”in acımasız uygulamalarını ortaya koyduğunda, proje aniden sona erdi.

Hesaplaşma

“Araştırma” anlamında, 1986’da dönemin Federal Başkanı Alfons Egli, Jenişlere yapılan haksızlıklar için resmen özür diledi. 1987’de ise, Pro Juventute Vakfı resmi bir özür sundu.

Projeyi mali olarak destekleyen federal hükümet, hayatta olan mağdurlara kişi başına 2000 ile 20.000 frank arasında bir miktar ödeme yaparak bir tür “telafi” sağladı. Ayrıca, 1998 ve 2000 yıllarında, Jenişlerin, Sinti ve Romanın İsviçre’deki takibini ve özellikle “Kinder der Landstrasse” projesini ele alan bağımsız çalışmalar başlatıldı. Ancak “Hilfswerk”ün sorumluları hiçbir zaman cezai soruşturmaya uğramadılar.

Yenişler Hala Bugünün Etkilerini Hissediyor

Bugün, İsviçre’de Federal Kültür Ofisi’nin verilerine göre yaklaşık 30.000 Yeniş yaşamaktadır. Ancak bunların sadece 2000 ila 3000 kadarı göçebe bir yaşam tarzını sürdürmektedir. Çoğunluk artık yerleşik bir hayat yaşamaktadır. Bunun bir kısmı da sistematik takibin bir sonucudur.

Radgenossenschaft der Landstrasse’den Daniel Huber, Yenişlerin İsviçre’de hala “Kinder der Landstrasse” projesinin sonuçlarından dolayı doğrudan ve dolaylı olarak etkilendiklerini belirtmektedir.

Birçok ebeveyn, çocuklarını hiçbir zaman göremeden öldü. “Ve o zamanlar ailelerinden koparılan çocuklar hala bugün kardeşlerini, ebeveynlerini – kimliklerini arıyorlar,” diyor Huber. Yeniş dili bastırıldı, yaşam tarzı yasaklandı ve bu nedenle büyük ölçüde kayboldu. Huber şöyle diyor:

“İsviçre’de Yeniş kültürü kalıcı olarak zarar gördü.”

Daniel Huber, İsviçreli Yeniş ve Sinti topluluğunun çatı kuruluşu olan Landstrasse Topluluğu Başkanı.

Huber, Yeniş kültürünün “zarar görmüş” olduğunu ifade ediyor. Ancak, “Kinder der Landstrasse” projesi, bir topluluğa kültürel olarak tamamen yok etme amacıyla yapılmış bir saldırı olarak da anlaşılabilir. En azından, Ceza Hukuku Profesörü Nadja Capus’un 2022’deki bir “Beobachter” röportajında bu şekilde savunduğu gibi:

“Jenişleri fiziksel olarak yok etmek istemediler, ancak insanları gruplarını alarak toplumdan koparıp onların özelliklerini yok etmek istediler.”

Capus’a göre, bu bir kültürel soykırımdır.

Uluslararası geçerli bir “kültürel soykırım” tanımı belki yoktur, ancak Capus’a göre, Birleşmiş Milletler Sözleşmesi metnine göre, “Bir grup çocuğun başka bir gruba zorla verilmesi veya transfer edilmesi” de bir soykırımı oluşturur. Yani tam olarak “Kinder der Landstrasse” vakasında olduğu gibi.

Yeniş örgütleri, bu konuda Capus’a atıfta bulunuyorlar. Federal hükümetin “Kinder der Landstrasse” projesine katılımını temelde kabul ettiğini, kurbanlara sınırlı tazminatlar verdiğini ve tarihi araştırmaları başlattığını ancak bir şeyin yapılmadığını yazıyorlar:

“Hükümet düzeyinde bir değerlendirme yapılmadı. Değerlendirme şu: Bu bir kültürel soykırımdı.”

Bir federal özür ve Yenişler’e karşı kültürel soykırımın tanınması, Huber’a göre, İsviçre’den Yenişlerin ve Sinti’nin talep ettiği “saygının ve nezaketin minimumu” olmalıdır.

“Kinder der Landstrasse” (“Ülke Yolu Çocukları”) İsviçre’de 1926 ile 1973 yılları arasında yürütülen bir proje olup, Jenisch topluluğuna mensup çocukları hedef almıştır. Bu proje kapsamında, Jenisch çocukları ailelerinden zorla alınarak devlet gözetimine verilmiş ve çoğu kez yetimhanelerde veya bakıcı ailelerin yanında büyütülmüştür. Proje, Jenisch topluluğunun göçebe yaşam tarzını ortadan kaldırmak ve bu çocukları asimile etmek amacıyla yürütülmüştür.

Proje, İsviçre Çocuk Yardım Kurumu (Schweizerische Kinderhilfswerk) tarafından yürütülmüştür ve Jenisch topluluğuna büyük zararlar vermiştir. Ailelerinden koparılan çocuklar, travma yaşamış ve kimliklerini kaybetmişlerdir. Bu çocuklar genellikle kötü muameleye maruz kalmış, eğitim ve sosyal haklardan mahrum bırakılmışlardır.

Bu proje, günümüzde büyük bir insan hakları ihlali olarak kabul edilmekte ve İsviçre hükümeti, Yeniş – Jenisch topluluğundan özür dilemiştir. “Kinder der Landstrasse” projesi, Jenisch topluluğunun tarihindeki en karanlık dönemlerden biri olarak görülmektedir ve bu dönemin etkileri hala hissedilmektedir.

Özetle, “Kinder der Landstrasse” projesi, Yeniş çocuklarının zorla ailelerinden alındığı ve asimilasyon amacıyla devlet gözetimine verildiği bir projedir ve Jenisch topluluğuna büyük zararlar vermiştir.

Haberin Devamını Oku
Yorum Yapın

Leave a Reply

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Gündem

GENÇ ANNE ÇARESİZ: NİŞANLISI SINIR DIŞI EDİLME TEHLİKESİYLE KARŞI KARŞIYA

yazar

Yayınlayan

on

By

Effretikon ZH’de yaşayan 31 yaşındaki Samira Mahmud’un hayatı, nişanlısı Abdelghafour Chadi’nin sınır dışı edilme tehlikesiyle alt üst oldu. Çiftin birkaç hafta önce dünyaya gelen oğulları Elyas, babasını yalnızca bir kez görebildi. Ancak İsviçre Göçmenlik Dairesi SEM, çocuğun babası Chadi’nin ülkede kalmasına sıcak bakmıyor.

“Beni hamileyken yalnız bıraktılar”

Samira Mahmud, nişanlısı Abdelghafour Chadi’nin Ağustos ayının sonunda, polis tarafından gözaltına alındığını ve Bern Moutier”deki sınır dışı etme gözaltı merkezine götürüldüğünü ifade etti. O sırada hamileliğinin son haftalarında olan genç kadın, birkaç hafta sonra oğlunu tek başına dünyaya getirdi. “Doğum için dahi kısa bir süreliğine izin verilmedi,” diyen Mahmud, yaşadıkları karşısında çaresizliğini dile getirdi.

15 Yıldır İsviçre’de Kaçak Yaşam

34 yaşındaki Abdelghafour Chadi, 15 yıldır İsviçre’de belgesiz yani oturumsuz kaçak bir şekilde yaşıyor. Ancak bu sürecin 8 yılını, bir cinayete teşebbüs suçundan dolayı hapiste geçirdi. Mahmud, nişanlısının cezasını çektiğini ve geçmişten ders aldığını belirtiyor: “O artık farklı bir insan. Ailesi için burada kalmak ve sorumluluklarını yerine getirmek istiyor.”

Aileyi Birleştirme Çabası

Çift, İsviçre yasaları nedeniyle evlenemedi. Göçmenlik Dairesi SEM, Chadi’ye kısa süreli geçici oturma izni vermeyi reddetti. Mahmud, sosyal medya üzerinden başlattığı kampanya ile yetkililere sesleniyor: “Oğlumuz babasız büyümemeli. Ailemizin bu yılbaşı bir arada olması için bir mucizeye ihtiyacımız var.”

Chadi’den Duygusal Mektup

Chadi, sınır dışı merkezinden bir mektup yazarak yaşadığı durumu paylaştı: “Kalbim kırık ve ruhum yas içinde. Ailemi elimden aldılar. Tek isteğim huzur ve adalet.”

Göçmenlik Bürosunun Tavrı Sert

Bern Göçmenlik Bürosu, Chadi’nin sınır dışı edilmesinin, ağır suç geçmişi ve kaçma riski göz önüne alındığında haklı olduğunu savunuyor. Mahmud’un bu ilişkinin başından beri risklerin farkında olması gerektiği belirtiliyor. Yetkililer, “Çocuğun doğumu babasının oturum almasını haklı çıkarmaz ya da bu durumu değiştirmez,” açıklamasında bulundu ve ekledi: Chadi, ancak İsviçre’den ayrılmaya ülkeyi kesin terketmeye hazır olduğunu beyan ederse sınır dışı merkezinden serbest bırakılacaktır.

“Marakeş’te Yeni Bir Hayat Mümkün mü?”

Chadi, memleketine dönmeyi kesin bir şekilde reddediyor. Marakeş’te ailesini kaybeden Chadi, depremler sonrası yaşanacak bir yerinin olmadığını belirtiyor. Çocuğun annesi Mahmud ise, Kuzey Afrika’da bir yaşamın kendisi için mümkün olmadığını dile getiriyor: “Kimse beni buna zorlayamaz.”

Bu trajik hikaye, ailelerin göçmenlik politikaları ile sınavını ve insani duyguların gölgesinde alınan kararları bir kez daha gündeme taşıyor.

Haberin Devamını Oku

Gündem

HER BEŞ KADINDAN BİRİ GÜZELLİK İÇİN ÖMÜRLERİNDEN VAZGEÇMEYE HAZIR

yazar

Yayınlayan

on

By

Küresel Araştırma: Kadınlar Üzerindeki Güzellik Baskısı ve Bedeli
Dove tarafından yapılan bir küresel araştırma, kadınların güzellik standartlarına uyum sağlamak için nelere katlanabileceğini gözler önüne serdi. Araştırmaya göre, her beş kadından biri “ideal güzellik” anlayışına ulaşabilmek için ömründen beş yıl feragat etmeye hazır. Özellikle 18-24 yaş arası genç kadınların yarısı, güzellik uğruna bir yıl veya daha fazlasını kaybetmeyi göze alıyor.

Araştırma, 10-84 yaş aralığında 33 binden fazla kişiyle gerçekleştirilirken, kadınların kendi görünümleri, güzellik standartları ve bu standartların dayatıldığı güzellik endüstrisiyle ilgili tutumları detaylı bir şekilde incelendi.

GÜZELLİĞİN YÜKSEK BEDELİ

Araştırmaya katılan kadınların %61’i, toplumda “güzel” kabul edilen kişilerin daha fazla fırsata sahip olduğunu düşünüyor. Bu oran, 2004 yılındaki benzer bir çalışmada %46’ydı. Katılımcılar arasında her beş kadından biri, güzellik standartlarına uymak için hayalindeki işinden bile vazgeçebileceğini belirtti. Ayrıca, genç kadınların %30’u daha iyi bir görünüme sahip olmak uğruna okulda aldıkları yüksek notlardan vazgeçmeyi kabul ediyor.

Kadınların güzellik harcamaları da bu baskıyı ortaya koyuyor. Her 10 kadından biri güzellik ürünlerine yiyecek masraflarından daha fazla bütçe ayırırken, üç kadından biri dışarıda eğlenmek yerine bu harcamalara öncelik tanıyor.

BATILI GÜZELLİK STANDARTLARI VE ETKİLERİ

Araştırma, güzellik algısının hala büyük ölçüde Batı merkezli olduğunu gösteriyor. Çoğu kadın, “sağlıklı, genç, zayıf ve kıvrımlı” olmanın ideal güzellik ölçütleri arasında yer aldığını düşünüyor. Ancak etnik kökenli kadınlar bu standartlardan daha farklı şekillerde etkileniyor. Örneğin, “Woman of Colour” olarak tanımlanan kadınların %50’ye yakını daha açık bir ten rengine sahip olmayı arzularken, bu oran beyaz kadınlar arasında çok daha düşük.

Cilt beyazlatıcı ürünlerin küresel pazar büyüklüğü de bu baskının bir göstergesi. 2022 yılında bu ürünlerin toplam pazar değeri 9,9 milyar dolara ulaşırken, 2030 yılına kadar bu rakamın 14,57 milyar dolara çıkması bekleniyor.

YAŞLI KADINLARIN GÖRÜNMEZLİĞİ

Yaşlı kadınlar, güzellik algısı karşısında daha büyük bir dışlanma yaşıyor. Reklam ve medya sektöründe yaşlı kadınların temsili oldukça düşük. Bu durum, anti-aging ürünlerine olan talebin büyümesiyle de kendini gösteriyor. 2021 yılında bu ürünlerin toplam pazar değeri 62 milyar dolarken, 2027 yılında bu rakamın 93 milyar dolara ulaşacağı tahmin ediliyor.

REKLAM VE SOSYAL MEDYA BASKISI

Kadınların %73’ü, reklamların gerçekçi olmayan güzellik standartları yarattığını ifade ediyor. Özellikle sosyal medya, bu baskıyı artıran en önemli unsurlardan biri. Araştırmaya göre, kadınların üçte ikisi sosyal medyanın belirli bir görünüme sahip olma baskısını artırdığını düşünüyor. Ayrıca, kadınların %35’i sosyal medyada gördüklerinden dolayı görünüşlerini değiştirme ihtiyacı hissettiklerini belirtiyor.

KENDİNE GÜVEN VE KABUL GÖRÜYOR

Tüm bu baskılara rağmen olumlu gelişmeler de var. Kadınların %74’ü, her yaşta güzel olunabileceğine inanıyor. %69’u ise farklı vücut tiplerinin de güzel olabileceğini düşünüyor. Genç kızlar arasında ise kendine güvenin arttığı görülüyor. Araştırma, gençlerin aynaya baktıklarında kendilerini daha az eleştirdiğini ve daha olumlu hissettiğini ortaya koyuyor.

Kadınların geleceğe dair umutlu oldukları da belirtiliyor. Gençler, herkesin vücut tipi, etnik köken veya cinsiyet fark etmeksizin eşit fırsatlara sahip olduğu bir dünyada yaşamayı hayal ediyor.

Bu araştırma, güzellik baskısının hala güçlü olduğunu ama kadınların kendi değerlerini keşfetmeye ve daha geniş bir güzellik anlayışını benimsemeye başladığını gösteriyor.

Haberin Devamını Oku

Gündem

UNIHOCKEY-ANTRENÖRÜ GENÇ KIZ OYUNCULARI CİNSEL OLARAK TACİZ ETTİ – VE HÂLÂ ANTRENÖRLÜĞE DEVAM EDİYOR

yazar

Yayınlayan

on

By

Unihockey Antrenörü, Genç Kızları Cinsel Olarak Taciz Ediyor – Ancak Hâlâ Antrenörlük Yapmaya Devam Ediyor

Cinsel taciz suçundan St. Gallen kantonunda mahkûm olan bir Unihockey antrenörü, 15 yaşındaki bir kızı taciz etmesine rağmen hala antrenörlük yapmaya devam ediyor.

15 Yaşındaki Kızla Olan Olay:

Antrenör, 15 yaşındaki bir kıza, “Sana çıplak fotoğraf gönderebilir miyim?” diye bir soru yöneltti. Bu soru, cinsel taciz olarak kabul edildi ve antrenör, bu suçtan dolayı cezalandırıldı. Ceza, bu hafta başında kesinleşti.

Başka Taciz İddiaları:

Bir diğer kadın, gazeteye verdiği röportajda antrenörün kendisine bir çıplak fotoğraf gönderdiğini iddia etti. Ancak bu kadının, olayla ilgili şikayette bulunmadığı belirtildi.

Taciz Fotoğrafı:

Bu 20 yaşındaki kadın, yıllar önce antrenörün takımında yer almış. Aralarındaki iletişim kesilmiş olsa da, bu yılın başlarında antrenör, gece yarısı ona mesaj atarak çıplak fotoğraf gönderip gönderemeyeceğini sormuş. Kadın bu soruyu reddetmiş olmasına rağmen, ertesi gün antrenör ona Snapchat üzerinden bir fotoğraf göndermiş. Fotoğrafta, antrenör çıplak ve cinsel organı üzerinde küçük bir sansür çubuğu var. Fotoğrafın yanında, gülme emojisiyle birlikte “Tamam, çıplak fotoğraf iyi bir fikir değildi, özür dilerim. Bunu göndermiyorum” yazıyordu. Kadın, fotoğrafı bir arkadaşının telefonuyla çekmiş.

Birkaç hafta sonra, antrenör kadına tekrar bir fotoğraf göndermiş. Bu fotoğrafın antrenörün cinsel organını gösterdiği iddia ediliyor. Kadın, suç duyurusunda bulunmak istese de, delillerin yetersiz olduğunu ve isminin antrenöre ifşa edilmesini istemediğini belirterek şikâyet etmeme kararı almış.

Antrenör Hâlâ Çalışmaya Devam Ediyor:

Antrenör, EFS United kulübünde çalışmaya devam ediyor. Kulüp, bu olaydan önce antrenörle sözleşme imzaladıklarını ve Swiss Sport Integrity Vakfı’nın bu konuda herhangi bir işten çıkarma veya görevden alma talimatı vermediğini belirtti. Kulüp yetkilileri, “Antrenör, kulübümüzde hala iyi bir iş çıkartıyor ve profesyonel bir şekilde görevini sürdürüyor.” açıklamasında bulundu.

Antrenör, kulüpteki görevine devam ederken, Unihockey St. Gallen-Glarus-Appenzell bölgesindeki yetkililer de olaya ilişkin herhangi bir açıklama yapmadılar.

Toplumda Tepkiler ve Talep:

Bu olay, özellikle genç sporcuların güvenliğiyle ilgili endişeleri artırmış durumda. Tacize uğrayan 20 yaşındaki kadın, anonim olarak medyaya konuşarak, antrenörün daha fazla çocukla çalışmasını engellemeyi amaçladığını dile getirdi. “Ona bir süreliğine antrenörlük yapma yasağı getirilmeli,” diyerek, başkalarının mağdur olmasını önlemek istediğini belirtti. Kadın, bu açıklamayı yaparak, sadece kendisiyle sınırlı kalmayan bir mücadele başlattığını ifade etti.

Savcılığın Açıklaması:

St. Gallen Savcılığı, antrenöre yönelik herhangi bir geçici görevden alım kararı almadığını ancak yalnız başına antrenman yapma yasağı getirildiğini duyurdu. Bu kısıtlamanın, antrenörün takım üyeleriyle yalnız başına etkileşimde bulunmaması adına alınmış bir önlem olduğu vurgulandı.

Bu gelişmelerin ardından, kulübün ve spor camiasının nasıl bir adım atacağı merak konusu oldu. Kamuoyu, suçlu bulunan bir antrenörün hala çocuklarla çalışmasına izin verilmesini sorgularken, yetkililerin ve kulübün bu konuda daha sorumlu bir tutum sergileyip sergilemeyeceği bekleniyor.

Haberin Devamını Oku
Reklam

Trendler